Jak być lubianym

Napisane przez: Violetta Nowacka | Dnia: 07.02.2015

JAK BYĆ LUBIANYM?

Żeby zorientować się, jakie robimy na ludziach wrażenie, warto odpowiedzieć sobie na pytanie, które z „darów” otrzymują od nas ludzie, a czego im nie dajemy.

Okaż uznanie

Każdy lubi być doceniony i cieszyć się uznaniem. Okazujemy wtedy, gdy dajemy drugiemu człowiekowi do zrozumienia, że zauważamy i szanujemy jego zalety.

Daj poczucie wspólnoty

Pod tym pojęciem kryje się odnalezienie tego, co łączy nas z drugą sobą. Może to być wspólny znajomy, pokrewne zainteresowania albo zbliżone doświadczenia. Ludzie lubią to, bo wtedy czują się akceptowani i odwzajemniają sympatię – podobny tzn. taki fajny jak ja

Wpłyń na poprawę nastroju

Ludzie z natury lubią być zadowoleni i w dobrym nastroju, toteż garną się do osób, które budują wokół siebie aurę humoru, potrafią skupić uwagę na pozytywnych czy też humorystycznych elementach sytuacji.

Daj poczucie czegoś nowego

Ludzie są ciekawi i lubią dowiadywać się czegoś nowego – zdobywać wiedzę o interesujących ich faktach, pomysłach czy punktach widzenia.

Najważniejsza jest równowaga. Umiejętność odpowiedniego dawkowania tych czterech elementów czyni każdego rozmówcę niezwykle interesującym. Z kolei brak równowagi może działać odpychająco. Jednak paradoksalnie osiągniesz cel, jeśli zaczniesz od obdarowywania innych. Wtedy możesz liczyć na wzajemność. Zacznijmy, więc od początku.

Pierwszym krokiem na drodze do coraz lepszego obcowania z innymi, (czyli do coraz skuteczniejszego nawiązywania pozytywnych kontaktów międzyludzkich) jest prawidłowe zrozumienie innych ludzi i ich natury. Kiedy posiadamy dobrą znajomość natury ludzkiej i ludzi, kiedy wiemy dlaczego ludzie robią to, co robią, kiedy wiemy dlaczego i jak ludzie zareagują w określonych sytuacjach – wówczas, i tylko wówczas, możemy zacząć umiejętnie to wykorzystywać. Zrozumienie ludzi i natury ludzkiej polega na ustaleniu, co ludzie sobą reprezentują – nie zaś na ustaleniu tego, co sądzimy, że sobą reprezentują, ani tego, co chcielibyśmy, żeby sobą reprezentowali.

Pełna wersja artykułu zostanie opublikowana wkrótce.
Jacy wiec oni są? LUDZIE PRZEDE WSZYSTKIM INTERESUJĄ SIĘ SOBĄ, A NIE NAMI!

Wykładając tę myśl inaczej: ta druga osoba jest tysiąc razy bardziej zainteresowana sobą niż nami. I na odwrót! My interesujemy się sobą o wiele bardziej niż kimkolwiek innym na świecie. Pamiętajmy, że czyny człowieka powodowane są myśleniem o sobie, zainteresowaniem własnymi korzyściami. Ta cecha charakteru ludzkiego jest tak silna, że siłą napędową dobroczynności jest przede wszystkim satysfakcja i przyjemność, jaką ofiarodawca odczuwa w chwili dawania, a nie dobroczynny skutek daru. Skutek liczy się w drugiej kolejności. Nie musimy przepraszać albo czuć się zażenowani uświadomiwszy sobie, że w naturze ludzkiej leży zainteresowanie własnymi korzyściami – tak było od początku świata i tak będzie do końca świata, ponieważ taka jest właśnie ludzka natura. Pod tym względem jesteśmy wszyscy jednakowi. Świadomość, że ludzie są zasadniczo zainteresowani przede wszystkim sobą, daje nam podstawę do wypracowania taktyki postępowania z nimi. Umożliwia nam zręczne podejmowanie skutecznych działań.

UZNANIE

Podstawowym elementem budowania pozytywnego wizerunku – poprzez dawanie uznania – który daje drugiej osobie sygnał, że chcemy nawiązać z nią kontakt i nie jesteśmy pochłonięci tylko sobą – jest okazywanie zainteresowania. Większość ludzi szuka u innych zrozumienia, więc na pewno docenią naszą uwagę i koncentrację na ich osobie. Kiedy spotykamy kogoś po raz pierwszy wiemy o nim bardzo mało, oprócz rzeczy oczywistych, które rzucają się w oczy. Pamiętajmy, że warto dowiedzieć się o tej osobie jak najwięcej i wyrazić jej uznanie, bo to zwiększa szanse, że odwzajemni ona nasze zainteresowanie. To da nam szanse do nawiązania bliższego kontaktu. Co ciekawe, badania pokazują, że znakiem ciepłego obejścia jest okazywanie zainteresowania całym ciałem, a także uśmiechem i potakiwaniem. Każdy z nas boi się odrzucenia, dlatego pokazywanie się innym od „bezpiecznej strony” zmniejszamy lęk rozmówcy czyniąc swoje towarzystwo miłym i pożądanym. Jak wyrazić uznanie? Kiedy dzięki wcześniej okazanemu zainteresowaniu wiemy, co może być ważne dla drugiej osoby możemy wyrazić:

  • uznanie obecności

    (np.: cieszę się, że akurat z tobą mogę to robić)
     

To pozwoli tej osobie poczuć się dla nas ważną i podbuduje jej samoocenę, gdy pokażemy, ze zadanie może być dla nas samych trudne. Dzięki temu może też poczuć się potrzebna. Wiadomo, że ludzi motywują 3 rzeczy – poczucie wpływu na sytuację (kontrola nad sytuacją), wyzwania (osiągnięcia, trudne zadania) i bycie potrzebnym. W relacji równoległej – kolega – kolega – zaspokajamy tu wszystkie trzy motywy działań.

  • szczere, konkretne uznanie zachowania

    (np.: szczególnie podoba mi się to, że kiedy masz wątpliwości mówisz o nich od razui je wyjaśniasz)
     

Dzięki temu nasz rozmówca wie, jakie zachowania sobie cenimy i czuje się bezpiecznie w naszym towarzystwie, gdyż jednoznacznie komunikujemy co chcemy, by częściej robił. Działa tu także zasada „dostajesz od ludzi to co w nich wzmacniasz” – przy czym wzmacniasz oznacza nagradzasz lub karzesz – nagrodą jest w tym wypadku pochwała, a karą może być negatywna ocena jakiegoś zachowania. Każdemu, kto na to zasługuje, trzeba okazać, ze się go docenia i jest się mu wdzięcznym. Warto to robić miedzy innymi dlatego, że w naturze ludzkiej leży przychylność i sympatia dla kogoś, kto okazuje swoją wdzięczność. Naturalna reakcja osoby, której okazywana jest wdzięczność, jest wzmożenie swojej ofiarności. Jeśli jesteś komuś wdzięczny i jeśli to okazujesz, prawie zawsze przy najbliższej okazji da on z siebie więcej. Jeśli nie okazujesz wdzięczności (nawet, jeśli ją odczuwasz), jest duża szansa, że następnego razu już nie będzie, albo że otrzymasz o wiele mniej niż ostatnio.

Jednak dziękowanie to trudna sztuka:

  1. Kiedy dziękujesz, nie możesz udawać. Dziękując musisz być szczery. Ludzie poznają, kiedy rzeczywiście doceniasz to, co zrobili. Poznają też, kiedy dziękujesz nieszczerze.
  2. Powiedz to jasno i wyraźnie. Kiedy dziękujesz, nie szepcz, nie mrucz, nie połykaj głosek. Wypowiedz podziękowanie tak, jakby wypowiadanie go sprawiało Ci przyjemność.
  3. Patrz na osobę, której dziękujesz. Podziękowanie jest o wiele więcej warte, jeśli patrzysz na osobę, do której je kierujesz. Kto jest wart podziękowania, jest też wart spojrzenia.
  4. Formą podziękowania podkreślaj, do kogo je kierujesz. Na przykład wtrącaj imię osoby, do której kierujesz podziękowanie. To wielka różnica, czy powiesz dziękuję, czy „dziękuję, Pani Krystyno”.
  5. Pracuj nad tym, by dziękować. Oznacza to wyszukiwanie okazji, w których można podziękować. Osoba przeciętna będzie dziękowała w sytuacjach typowych. Osoba więcej niż przeciętna – nie tylko w oczywistych przypadkach.
  6.    
  • słowa autentycznego zainteresowania i troski

    (np.: widzę, że dzisiaj często spoglądasz na zegarek i bardzo szybko odbierasz telefon, czy coś cię niepokoi, mogę jakoś ci pomóc?)
     

W tej sytuacji okazujemy rozmówcy, że jest dla nas na tyle wyjątkowa, że zwracamy uwagę, gdy zachowuje się nietypowo. Może to podnieść jej poczucie własnej wartości. Jednocześnie zgodnie z regułą wzajemności ma ona potrzebę wsparcia nas w podobnie trudnej sytuacji w przyszłości.

  • zainteresowanie poglądami i działaniami

    (np.: bardzo mnie interesuje jak to zrobiłeś? Od czego zacząłeś? Skąd taki ciekawy pomysł?)
     

Najpowszechniejsza cecha gatunku ludzkiego, którą ma każdy człowiek na świecie jest pragnienie bycia kimś ważnym, pragnienie bycia osobą znaną. Jeśli wiec chcemy

umiejętnie postępować z ludźmi dbajmy o to, by okazywać im, że są ważni. Pamiętajmy, że im ważniejsi poczują się ludzie przy nas, tym lepiej będą na nas reagować. Każdy chce być traktowany jak „ktoś” – na tym oparta jest miedzy innymi ogólna potrzeba zachowania twarzy. – Nikt nie chce być traktowany jak „nikt” – a gdy kogoś ignorujemy lub nie dopuszczamy do głosu, dajemy mu do zrozumienia, że jest dla nas nikim. Pamiętajmy, że ten drugi człowiek jest dla siebie tak samo ważny, jak my jesteśmy dla siebie. Stosowanie się do tej prawdy jest jednym z kamieni węgielnych sukcesu w kontaktach międzyludzkich.

Taki sposób okazywania uznania pozwala poczuć się naszemu rozmówcy wyjątkowym i jednocześnie nam daje szansę szczerze doceniać ciekawe rozwiązania,

o których ta osoba może nam opowiedzieć. Pamiętajmy, że proces okazywania zainteresowania mobilizuje bezpośrednio energię fizyczną – wymaga, by na rozmówcę patrzyć, nachylać się ku niemu i wykorzystywać pozawerbalne sposoby odpowiedzi. Łączy się to również z zadawaniem pytań, uważnym słuchaniem i adekwatnymi odpowiedziami.

O naszym stylu w tym obszarze decyduje intensywność, z jaką ujawniamy ciekawość oraz sposób, w jaki wygłaszamy pochwały i wyrazy uznania.

POCZUCIE WSPOLNOTY

Aby okazać poczucie wspólnoty, często w pierwszym kontakcie wystarczy zadbać o przychylność, zainteresowanie, brak złych zamiarów. Takim zachowaniem zachęcamy do kontaktu i pozwalamy drugiej osobie czuć się swobodnie. O otwartości i chęci kontaktu świadczy język ciała – uśmiech, kontakt wzrokowy, nachylenie ku drugiej osobie.

Dlatego jedną z najważniejszych technik budowania dobrego pierwszego wrażenia jest odzwierciedlanie. Co oznacza odzwierciedlanie? To zbliżanie się do świata i perspektyw osoby, z którą rozmawiamy, do jego odczuć i nastrojów po to, aby ją lepiej zrozumieć, bardziej się do niej dostroić. Odzwierciedlanie to dostrajanie się do wewnętrznego i zewnętrznego świata rozmówcy, to upodobnianie się do jego zachowań. Aby się prawidłowo dostroić skoncentruj się na partnerze, zwróć uwagę na następujące sprawy:

Sposób siedzenia
Zwróć uwagę na takie elementy jak: pochylenie, odchylenie ciała, ułożenie rąk, nóg, zwrócenie korpusu ciała, sprawdź czy siedzisz podobnie, dostrój się.

Kontakt wzrokowy
Zwróć uwagę, czy partner poszukuje kontaktu wzrokowego, jeżeli tak spróbuj się do niego dostroić.

Gestykulacja
Zaobserwuj podstawowe, charakterystyczne dla Twojego rozmówcy gesty. Jeżeli takie występują, jeżeli je zauważysz, możesz je dyskretnie odzwierciedlać. Gesty niespecyficzne, przypadkowe nie podlegają odzwierciedlaniu. Nie odzwierciedlamy także tików.

Ton głosu i tempo mówienia
Posłuchaj tonu głosu, zwróć uwagę na tempo mówienia partnera. Uświadom sobie w jakim tempie Ty mówisz, jaka jest siła Twojego głosu. Możesz się dyskretnie upodobnić do partnera i odzwierciedlić jeden z tych elementów lub oba naraz. Drugim elementem, obok mowy ciała, w odzwierciedlaniu jest:

Odzwierciedlanie werbalne,
które polega na dostrajaniu własnego języka do niektórych elementów języka rozmówcy. Język rozmowy powinien być dostosowany do poziomu wykształcenia twego rozmówcy. Odzwierciedlanie niekoniecznie musi obejmować całość werbalnych i niewerbalnych aspektów. Zanim zaczniesz prowadzić rozmowę w pożądanym kierunku – zacznij od tzw. potwierdzenia rzeczywistości rozmówcy! Co to oznacza? Używaj kluczowych słów używanych przez rozmówcę. Postępując w ten sposób: demonstrujesz, że słuchasz rozmówcę, pokazujesz, że jest dla ciebie ważny, na poziomie nieświadomym nadajesz komunikat „jesteśmy tacy sami”, umożliwiasz mu wyjaśnienie nieporozumień.

Kluczowe słowa
to słowa, które rozmówca szczególnie akcentuje swoim głosem, często dodatkowo podkreślając je jakimś gestem. Ważne jest, by używać ich dokładnie w ten sam sposób, co rozmówca. Szczególnie istotne są kluczowe słowa określające wartości i kryteria rozmówcy. Aby wykryć kryteria i „klucze” stosowane przez rozmówcę należy zastosować następującą sekwencję pytań:

Co jest dla Ciebie ważne w X?

Co chcesz uzyskać dzięki X?

Co Ci da uzyskanie X?

Gdy usłyszysz odpowiedź, używaj dokładnie tego samego słowa co rozmówca. Jeśli na pytanie: „Co jest dla Ciebie ważne w tym produkcie?”: usłyszysz np.

„niezawodność” to używaj słowa „niezawodność” a nie „nie ulega awariom”. Dla Ciebie może to znaczyć to samo, ale nie dla niego! Odzwierciedlanie to dostrajanie się do wewnętrznego i zewnętrznego świata rozmówcy, to upodobnianie się do jego zachowań. Zwróć też uwagę na następujące sprawy:

  1. Jeśli okazujemy rozmówcy, że poczuwamy się do wspólnoty z nimi, sprawiamy, że czuje się ona lepiej i swobodniej.

    dostosujmy się do kontekstu i starajmy się znaleźć podobieństwa
    „Jak pięknie pachnie ta herbata, którą pijesz. Też lubię zielone herbaty. Gdzie lubisz kupować dla siebie?”
     
  2. Przyjmując aktywną postawę, przedstawiając się pierwsi i wprowadzając

    pozytywny ton, tworzymy warunki do lepszej interakcji.
    „Może się przedstawię, Joanna Kowalska, mam pracować w pokoju obok, łatwiej mi będzie, jeśli poznam osoby zza ściany. Czym się zajmujesz?”
     
  3. Nasz kontakt z drugą osobą ułatwiajmy sobie także poprzez spontaniczność i zainteresowanie chwilą bieżącą. To jak dyskutujemy, wiele mówi o naszej znajomości reguł towarzyskich i zasad współżycia społecznego, a także o naszym sposobie myślenia i otwartości umysłu. Warto trzymać się także pewnych wskazówek, które mogą ułatwić nam zbudowanie dobrego kontaktu.
  4. Zaczynając od standardowych tematów, takich jak miejsce, w którym się znajdujemy, pogoda i aktualne wydarzenia, zostaniemy odebrani jako osoby przystępne i znające zasady dobrego wychowania. Czyli:
Na początku poruszajmy łatwe tematy, takie jak aktualne wydarzenia i obserwacje życia codziennego

„Jak ci się udało dojechać punktualnie w taką pogodę?”

  1. Później możemy przejść do podzielenia się swoimi przemyśleniami oraz opiniami, o ile zrobimy to subtelnie, nie wywierając jakiejkolwiek presji. Jeśli pilnujemy, by rozmówca miał możliwość za każdym razem albo zmienić temat albo go kontynuować, nasza wymiana okaże się stymulująca i ciekawa dla obu stron. Pułapką jest zmuszanie kogoś do pasywności i pozostawania w roli słuchacza albo zbyt poważne czy banalne tematy. Sprawdzajmy więc, czy nasze tematy interesują rozmówcę i dostosowujmy stopień otwartości do tego, na ile otwiera się rozmówca.

    Zadajmy co jakiś czas pytanie „A jak ty to widzisz?” i sprawdźmy, czy temat, który nam wydaje się fascynujący jest tak samo ciekawy dla naszego rozmówcy.

POPRAWA NASTROJU

Wyrażanie siebie tak by okazać innym akceptację i szacunek, to ważny filar budowania pozytywnego wizerunku. Nie ogranicza się to do wyglądu i stroju –

wiąże się także z zaufaniem do swojego ciała i ze swobodnym tego wyrażaniem.

Nadawanie tonu rozmowie jest uwarunkowane dwoma elementami: nastrojem, który z nas emanuje, oraz aktywnością, z jaką wciągamy partnerów do rozmowy. Nasze nastawienie do życia, bardzo szybko wyłapują inni. Świadczy o nim nasza elastyczność, panowanie lub brak panowania nad własnym życiem, a także pozycja, w jakiej ustawiamy się wobec innych (dominująca, podległa, równa). To też wpływa na nastrój osób, z którymi rozmawiamy i tym samym na nasz wizerunek w jej oczach. Wiadomo, że większość z nas woli obcować z osobami, które promieniują dobrym nastrojem – one po prostu nas przyciągają. Ich dobry nastrój podnosi na duchu, zmniejsza natomiast poczucie zagrożenia i lęk przed odrzuceniem. Na współczynnik nastroju wpływa:

  • energia fizyczna

(czyli, na przykład to jak dynamicznie się poruszamy powoduje, że ludzie bardziej lub mniej chętnie z nami przebywają – najlepiej dopasować swoją dynamikę do dynamiki rozmówcy; tu ważną rolę odgrywa także tzw.: przystępność, czyli na ile otwarta jest nasza mowa ciała, znakiem zainteresowania – pozytywnie odbieranego przez otoczenie jest okazywanie zainteresowania całym ciałem a także uśmiech i potakiwanie – takie osoby są odbierane jako ciepłe i dające poczucie bezpieczeństwa)

  • wyraz twarzy

(uśmiech jest naturalnie oddawany i na dodatek ludzie swobodniej czują się przy osobie, która się uśmiecha; brak uśmiechu, czy „groźna mina” tzn.: zmarszczenie brwi, czy zbyt intensywny kontakt wzrokowy mogą rodzić u rozmówcy niepokój i niechęć do dalszego kontaktu z nami)

  • emocjonalny ton wypowiedzi

(informacje negatywne odbieramy szybciej niż pozytywne i dlatego warto pamiętać,

że świadomość własnych emocji jest kluczowa – jeśli wpadasz na spotkanie z ulicznego korka i jesteś z tego powodu zły, obcy człowiek natychmiast to odczuje i odbierze Cię jako osobę „groźną”, czy „odpychającą” – mając świadomość swoich emocji możesz zawsze nazwać sytuację lub rozładować ją przez żart i dzięki temu zamiast stracić – zyskać w oczach rozmówcy.)

  • słownictwo

(negatywnie lub pozytywnie nacechowane słowa wpływają na to jak kojarzymy się ludziom –

jeśli naszym ulubionym słowem jest np.: „masakra” to sami pracujemy na skojarzenie ze sobą i nawet jeśli coś nam się „strasznie podoba” to po prostu jest straszne:)

  • obszar koncentracji (pozytywny lub negatywny)

(innymi słowy to czy skupiamy się na problemie, czy na poszukiwaniu rozwiązań albo

przysparza nam niechętnych albo przyjaznych ludzi wokół; większość z nas woli mieć

u swojego boku osobę, która ma gotowość poradzić sobie w trudnej sytuacji i nawet pomoc innym niż wiecznie marudzącą – nawet najładniejszą koleżankę, czy najprzystojniejszego kolegę.

Bardzo ważną umiejętnością w budowaniu pozytywnego nastroju jest także

zdolność do łapania dystansu w trudnej sytuacji i żart.

POCZUCIE CZEGOŚ NOWEGO

Istotnym elementem, na który warto zwrócić uwagę budując pozytywny wizerunek poprzez dawanie innym poczucia czegoś nowego jest ujawnianie informacji o sobie. Pomaga ludziom zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy i znaleźć wspólny język. Przyspiesza też budowanie wzajemnej relacji. Każdy człowiek otwiera się na swój sposób i nie ma takiego, który by wszystkim polecić. Z drugiej strony niektóre sposoby są bardziej atrakcyjne od innych.

  • wszyscy jesteśmy ciekawi świata i lubimy się dowiadywać czegoś nowego nawet, jeśli to błahostki

Człowiek, który w ten sposób obdarowuje innych jawi się jako osoba stymulująca i inspirująca. Nie trzeba wcale „oświecać ludzi” ani cytować rozpraw naukowych – wystarczy podzielić się czymś zauważonym w drodze do pracy lub o świeżo przeczytanym artykule.

„Kiedy jechałam do pracy słyszałam w radio audycję o II wojnie światowej. Czy wiesz, że Japończycy wykorzystywali do zbombardowania Stanów Zjednoczonych flotylle balonów?”

  • dobrze jest też zacząć od podstawowych informacji, robiąc to ze swobodą i poczuciem pewności siebie, bo przyciąga to ludzi

„Kiedyś myślałam, że tylko ekstremalne sporty mogą dawać radość, a jakiś czas temu odkryłam, że lubię odpoczywać na działce i niesamowitą radość mam dbając o moje roślinki. Nigdy nie sądziłam, że to może być tak inspirujące.”

Kiedy odsłaniamy nasze pasje i unikamy przykrych informacji, jawimy się jako osoby samodzielne i kochające życie. Jeszcze będziemy mieć czas opowiedzieć swoją historię – a tu „mniej” znaczy „lepiej” – wystarczy zbudować zainteresowanie słuchacza, by miał ochotę dowiedzieć się więcej. Warto pamiętać też o budowaniu wspólnoty i o tym, że ludzie tak naprawdę polubią nas za nasze wady a nie zalety – które paradoksalnie mogą być dla nich zagrażające.

Przedstaw się w takim razie bardziej żartobliwie „mam dwa nałogi – książki i misie haribo – z jednym z nich walczę…” Ale tu uwaga!

Weź pod uwagę to, że kiedy trzeba coś powiedzieć o sobie, mężczyźni i kobiety nie zachowują się tak samo. Mężczyźni chętniej opowiadają o sukcesach w pracy i w finansach, natomiast kobiety mówią częściej o uczuciach i sprawach osobistych.

Mężczyźni szukają szacunku, a kobiety dobrych relacji. Kluczowe jest też wyczucie rytmu, czyli dynamika rozmowy

To nasza energia i zdolność znalezienia wspólnego rytmu. Ludzie zwykle zauważają jak dużo mówimy w porównaniu z innymi, w jakim tempie i jak głośno. Co ważniejsze zauważają także jak współgra to z ich energią, na ile łatwo lub trudno się z nią zestrajamy.

Tu także ujawniają się ciekawe różnice związane z płcią. Okazuje się, że osoby, które przerywają są rożnie oceniane w zależności od płci, ale nie swojej tylko słuchacza. Kobiety – słuchaczki dają im negatywną ocenę – uznając przerywanie za oznakę arogancji, a mężczyźni – słuchacze są skłonni twierdzić, że osoby przerywające wyrażają sympatię, zainteresowanie, czy zgodę. Dla dobra relacji warto jednak zrezygnować ze swych przyzwyczajeń i pójść za stylem rozmówcy.

Konsultacje

Zespół psychologów i terapeutów dla dzieci, młodzieży i dorosłych zaprasza na konsultacje. Nasi psychologowie prowadzą zarówno terapię indywidualną, jak i terapię dla par oraz rodzin. Pomoc psychologiczna to nasza pasja, a nasz zespół terapeutów został stworzony po to, by pomagać ludziom na jak najszerszą skalę. Jeżeli poszukujesz dobrych specjalistów, którzy w fachowy sposób udzielą Ci wsparcia, skontaktuj się z naszym gabinetem psychologicznym w Poznaniu. Formę terapii oraz metody pracy dostosowujemy indywidualnie do potrzeb i zasobów klienta. Przyjazna psychologia to nasza wizytówka. Pomagamy także on-line.

Pomagamy także ON-LINE

Nie musisz wychodzić z domu, aby rozwiązać swoje problemy. Kontakt ON-LINE to bardzo praktyczna forma spotkań, zwłaszcza, jeśli nie mieszkasz w Poznaniu. Zapraszamy na terapię on-line lub spotkania telefoniczne.

Spotify logo
Facebook
Contact
SELF Przyjazne Terapie