Są takie chwile, że partner robi lub mówi coś, co sprawia, że czujesz się skrzywdzona i twoje zaufanie do niego pryska jak bańka mydlana. Nie jest łatwo powiedzieć, co się stało w taki sposób, by on zrozumiał, że postąpił źle, skrzywdził cię i powinien to teraz naprawić.
Daj sobie prawo do wyrażenia niezadowolenia
Pierwszą barierą powstrzymującą od mówienia o problemie jest brak wiary w to, że MASZ PRAWO czuć się źle, że to nie twoja „nadwrażliwość” czy „czepianie się” (jak on miewa w zwyczaju to podkreślać, gdy tylko słyszy krytykę pod swoim adresem). Warto wiedzieć, że zgodnie z prawami człowieka, każdy w ramach nienaruszalności własnych granic, nawet w związku małżeńskim, ma prawo do:
-
Dyrażania swojego zdania, opinii, myśli (także odmiennych od swojego rozmówcy), np. powiedzenia, „uważam, że”, „moim zdaniem…”. Jeśli ktoś twoje zdanie atakuje, wyśmiewa, krytykuje (mówiąc np. co za bzdury, to idiotyzm, nie masz racji), masz prawo stawać we własnej obronie. Twoja złość, żal, czy strach doskonale podpowiadają, że nadeszła na to pora.
-
Do odczuwania i wyrażania swoich uczuć (mówiąc „jestem zła, boli mnie, przykro mi, gdy ty), oraz do stawania w ich obronie, gdy on je atakuje, ignoruje lub podważa (mówiąc np. „nie masz prawa być zła”, „mam gdzieś co czujesz”, lub gdy po prostu używa obraźliwych słów pod twoim adresem)
-
Do swojego ciała i intymności, co oznacza, że masz prawo oczekiwać, by szanował twoje cielesne potrzeby i granice.
-
Do swoich rzeczy (które kupiłaś lub dostałaś lub własnych pieniędzy). Masz prawo ich nie pożyczać i nie dawać, lub co najmniej oczekiwać, że ktoś najpierw cię o nie poprosi. Gdy on je sobie przywłaszcza, twoje emocje dają znak, że twoja granica została naruszona.
-
Do swojego czasu. To oznacza, że masz prawo być zła, gdy on rozporządza twoim czasem lub gdy się spóźnia czy nie dotrzymuje umówionego terminu
-
Do swojego miejsca, tylko dla siebie, którego nie będziesz musiała udostępniać, np. swój kąt, pokój.
Takie zachowania jak raniąca krytyka, kłamstwo, zdrada, ośmieszanie, agresja fizyczna, szantaż, niedotrzymywanie tajemnic czy obietnic, ignorowanie obecności, odmawianie rozmowy, obwinianie, zabieranie lub rozdawanie twoich rzeczy lub pieniędzy, zakazywanie wyjścia czy zrobienia czegoś dla siebie, groźby, rozkazy, zmuszanie do seksu lub kary za niedostępność seksualną…to zachowania, które godzą w twoje ludzkie prawa. Zawsze wtedy reaguj, mów co cię boli, przeciwnym razie on uzna, że warto powtarzać takie zachowania.
Jak powiedzieć?
Mów wprost, używaj pierwszej osoby. Powiedz „jest mi przykro, (lub inna emocja), gdy ty”(tu dokładnie opisz jego zachowanie). Potem powiedz, jak to na ciebie wpłynęło, jakie skutki wywołało jego zachowanie (co sobie pomyślałaś, lub jakich innych niedogodności musiałaś zaznać z powodu jego zachowania). Potwierdź, czy zrozumiał, co powiedziałaś.
Postaw granice. Powiedz „Nie będę tego tolerować w przyszłości”, „nie życzę sobie takiego zachowania nigdy więcej”, a gdy robi to po raz kolejny, rozważ sankcje, np. „jeśli jeszcze raz to zrobisz, to…” Tu wymyśl realną i sensowną zapowiedź , z czym się musi liczyć, jeśli zignoruje ostrzeżenie.
Domagaj się przeprosin i zadośćuczynienia.
Na szacunek trzeba zasłużyć. Nie każ mu się domyślać, że jego czyn wymaga przeprosin. Po prostu o nie poproś, np. „chcę, żebyś mnie przeprosił”, lub „jeśli zależy ci na odzyskaniu zaufania, chcę żebyś…” Daj mu czas, nie naciskaj, by zrobił to od razu. Gdy po upływie doby nadal tego nie robi, zastosuj metodę zdartej płyty i jak gdyby nigdy nic ponownie opowiedz mu o swoim zranieniu, identycznymi słowami i znów poproś o przeprosiny. Do trzech razy sztuka; większość kochających mężczyzn zaczyna dopiero wtedy rozumieć twoje emocje. Pod warunkiem , że podczas powtarzania rytuału, powstrzymasz się od takich zachowań i zwrotów jak:
- tyle razy już ci mówiłam, że…
- jesteś bez serca, masz mnie gdzieś…
- widzę, że ci na mnie nie zależy
- jak możesz tak mnie traktować
- jesteś zimny jak twój ojciec, matka…
- przez ciebie oszaleję, dostanę zwału
Narzekania, oskarżenia, insynuacje, obwinianie, porównania czy użalanie się nad sobą to najprostsza droga do jego dalszych wybryków.
Jeśli przeprosi i uzna swoja winę
Zapytaj, co zamierza zrobić, żeby to się więcej nie powtórzyło? Jak się zmieni, co zrobi, żeby się zmienić? To bardzo trudne pytanie, wymagające głębszych przemyśleń. Ale bez nich rzadko udaje się wyciągać głębokie wnioski z błędów. Dlatego nie oszczędzaj go, gdy tylko zasypie cię bukietem kwiatów.
